in gesprek met Storyweaver

Eva Wuyts

EEN WERELD ZONDER HOKJES

Door Grete Gysen

| februari 2021 |

Beste Eva,

Wat als er geen vooroordelen meer zouden zijn maar we de tijd nemen om de andere werkelijk te zien in al zijn kleuren? Zouden er dan nog vormen van discriminatie bestaan? 
Na ons boeiende gesprek bleef ik met deze vragen zitten en kijk ik hoopvol naar de toekomst. Want zoals jij het verwoordde : ‘ieder van ons kan het verschil maken als de wil er maar is.’

Is het nu op grond van ras, cultuur, geloof, seksuele geaardheid, taal of godsdienst, discriminatie is heel erg aanwezig in onze maatschappij en dat baart jou zorgen. Het is onrechtvaardig. Niet iedereen heeft dezelfde rechten en krijgt dezelfde kansen. Je moet maar tot een minderheidsgroep behoren waarop een meerderheid neerkijkt.

Iedereen zou dezelfde kansen moeten krijgen, dezelfde mogelijkheden om zijn capaciteiten ten volle te ontplooien. De ruimte krijgen om zijn plek in de maatschappij op te nemen. Een wereld zonder hokjes denken.

We vervallen gemakkelijk in stereotypen en hebben op voorhand al een beeld van de ander. We doen het misschien niet altijd bewust, maar het gebeurt. Vaak ook vanuit goede bedoelingen nemen we beslissingen in de plaats van de ander, om die andere te beschermen. We beperken hen door hen in een hokje te plaatsen en niet toe te laten om daarbuiten nog iets meer te zijn, zichzelf te zijn.

Er ontstaat een andere relatie tussen twee mensen wanneer je door de verpakking kijkt en met nieuwsgierigheid en verwondering de ander zichzelf laat tonen. Je krijgt een beter inzicht in de leefwereld van die ander. Je gaat de ander beter begrijpen. De ander voelt zich gewaardeerd om wie hij is.

Je hoopt op een wereld waar we tijd nemen voor elkaar. Een wereld waarin er veel informele ontmoetingen plaatsvinden tussen elkaar. Een wereld waarin we met verwondering en nieuwsgierigheid luisteren naar de ervaringen van de ander. Zonder vooroordelen, ongedwongen elkaar ontmoeten. Een wereld waarin iedereen zichzelf kan en mag zijn.

Ons gesprek heeft mij diep geraakt, Eva. Het opende mijn ogen. Ik kijk samen met jou hoopvol naar de toekomst. We hebben beiden mogen ervaren wat het betekent om op verhaal te komen. Wanneer iemand vanuit verwondering en nieuwsgierigheid doorvraagt naar jouw ervaringen. Het brengt inzichten en geeft de richting aan waarin je verder kan. Er ontstaat een verbinding tussen mensen.

Morgen gaan we allebei op pad om verhalen te verzamelen bij mensen die het lef hebben om complexe uitdagingen, zoals diversiteit, aan te pakken. We creëren momenten waarop we met verwondering en verbazing luisteren naar de ervaringen van de ander en maken zo het verschil.

Liefs, Grete