Het gaat niet goed met de wereld. Dat zeggen we vaak tegen elkaar. En dan halen we tegelijk onze schouders op. Wat kunnen wij daaraan doen? De politiek dit, de grote multinationals dat, China zus en Europa zo. We schudden moedeloos ons hoofd en gaan verder met het leven van alledag. Rudi Nuytemans niet. Rudi gelooft in een rechtvaardige wereld en blijft zoeken en actie ondernemen om die wereld voor iedereen waar te maken. Hij wil mensen bewust maken, betrekken, hen uitnodigen om zelf ook een klein stapje te zetten. Net zoals in de parabel van de zaaier, vinden niet alle zaadjes die hij verspreidt vruchtbare aarde. Maar sommige wel, en wat er dan groeit maakt de wereld mooier.



Ik leerde van Rudi de kracht van kleine acties en het onwrikbare geloof in de noodzaak ervan. Dat wil ik met jou delen. Om zo ook een zaadje te planten. Hopelijk in vruchtbare aarde.

Rudi is 74. Gepensioneerd leerkracht Frans van het Xaveriuscollege in Antwerpen, nu drukker dan ooit actief als vrijwilliger.

Rudi heeft de wereld erg zien veranderen. Veel vooruitgang, maar op bepaalde vlakken toch ook niet. De onrechtvaardigheid van honger of (kans)armoede, het is waanzin dat dat nog steeds bestaat. Dat we dat durven toelaten. Beschamend dat we met z’n allen denken dat het ok is zo, de wereld waarin we leven, de wereld die we achterlaten voor de volgende generatie. Rudi voelt zich soms wanhopig.

“Maar de durf om te beginnen zit in de wanhoop.”

Zijn droom is groot. Een rechtvaardige wereld. Maar hij kan hem niet kleiner maken. Dat is de basis.

Zo’n grote droom wordt algauw een steile berg waar je moedeloos naast gaat zitten. Zoveel complexe factoren spelen mee, allemaal boven jouw hoofd, buiten jouw controle. Wat kan jij nu doen aan de ongelijkheid tussen rijk en arm, de macht van het geld, de macht van de media, de onbekwaamheid van de politiek, de onverschilligheid van de mens?

Aha. De onverschilligheid van de mens.

Jij bent een mens. Jij bent niet onverschillig.

Jij kent mensen. Zijn zij onverschillig?

Daar kan je iets aan doen.

Dat is de spade waarmee Rudi de steile berg te lijf gaat.

“Het tegenovergestelde van onverschilligheid is betrokkenheid.”

Betrokkenheid vertrekt vanuit bewustzijn. Dat het zo niet verder kan, dat we dingen anders zullen moeten gaan doen. Dat we verantwoordelijkheid dragen.

Bewustzijn vertrekt vanuit nieuwsgierigheid. Willen weten wat er in de wereld gebeurt. Dat is onze eerste plicht als mens.

Rudi is nieuwsgierig. Wat hij leest, kijkt, hoort en voelt in de wereld heeft hij 42 jaar langs als leerkracht Frans aan jongeren meegegeven. Nu verweeft hij het in zijn vele gesprekken met vrienden en familie, in zijn nieuwsbrieven naar het clubje gepensioneerde leerkrachten en de supporters van de twee vzw’s die hij heeft opgericht. Hij zegt wat hij belangrijk vindt en waarom. Hij doet nieuwsgierigheid, bewustzijn en wie weet betrokkenheid ontstaan. Ja, misschien bereikt hij maar een kleine cirkel mensen. Maar de golven gemaakt door het kleine steentje dat het oppervlak van hun bewustzijn beroert, deinen verder uit dan hij zelf kan kijken.

 “Je moet (be)leven wat je zegt.”

Rudi leerde me het belang van actie ondernemen. Salonpraat volstaat niet. Preken werkt niet. Wees een voorbeeld. Doe iets, zorg dat er iets beweegt. Ook al is het beperkt. "Kijk wat zich aanbiedt. Met herhaling en aandrang. Vanuit dagelijkse contacten, vanuit de media. Welk thema lijkt steeds weer op jouw pad te komen?"

Voor Rudi is dat thema water. Vanuit zijn jarenlange ervaring met het scholenproject Mabele (vruchtbare aarde) in Congo is het belang van toegang tot zuiver water voor hem een evidentie. Voor gezondheid, voor een goed leven. In 2018 richtte hij de vzw Water Voor Mabele op om fondsen te verzamelen om de toegang tot drink- en regenwater voor een Congolees ziekenhuis en de omwonenden te verbeteren. Water voor Mabele werkt ook aan bewustzijn hier bij ons door leerkrachten en scholen te inspireren om op WereldWaterDag (elk jaar op 22 maart) leer- en doe-activiteiten rond water te organiseren. Kinderen worden nieuwsgierig. Kinderen creëren bewustzijn bij ouders.

De droge zomer van 2019 bracht de waterproblematiek ineens ook veel dichter bij. We mochten ons zwembad niet meer vullen, onze auto niet meer wassen. We moesten regenwater gebruiken om de planten water te geven. Want elke druppel telt. Rudi zag een nieuwe opportuniteit om actie te ondernemen. Een nieuw “clubken” was geboren. Onze Druppel Telt! wil mensen inspireren en praktisch ondersteunen om thuis zoveel mogelijk regenwater op vangen. 

“Blijven geloven en voortdoen.”

Rudi twijfelt vaak. Heeft het zin, is dit wel de juiste weg? Dit helpt hem om verder te doen.

• Houd het haalbaar. Maak een simpel plan. Maar met een grote ambitie.
• Niet teveel nadenken. Dan geraak je verstrikt in de wat als en ja maar. Begin.
• Werk samen. Je hebt mensen nodig die er mee in geloven. Als je die nog niet hebt, ga daar dan als eerste werk naar op zoek.
• Zorg voor ontmoeting met mensen. Je zal versteld staan van het engagement dat al leeft. De onverschilligheid die er toch niet is. De betrokkenheid zit net onder het oppervlak, heeft enkel jouw uitgestoken hand of duwtje in de rug nodig om concreet te worden. Jouw uitnodiging biedt een makkelijke manier om het goede te doen. Die zullen mensen vaak, met plezier, aannemen.

Rudi vindt de parabel van de zaaier de mooiste parabel.

Een deel van het zaad valt op de rotsen, een deel in de doornen, een deel wordt opgegeten door vogels.

De boer blijft niet teleurgesteld staan bij de rotsen of zwaait zijn vuist machteloos naar de vogels. Hij vindt het vanzelfsprekend om door te gaan. Om te blijven geloven in de zaden die in de vruchtbare aarde terecht komen en de vruchten die daaruit zullen groeien.

Niet enkel onze druppel telt. Ook onze zaadjes.

Wat kan jij zaaien om deze wereld mooier te maken?

Waarom ben je nog niet begonnen?

In Gesprek met

Luisterde en schreef het verhaal neer